Na czym polega leczenie kanałowe?

Endodoncja popularnie nazywana leczeniem kanałowym to terapia nieodwracalnych zmian w strukturze zęba, tj. zapalenie miazgi. Często jest to jedyny sposób na uratowanie zęba i uniknięcie jego usunięcia. Proces ten polega na wyczyszczeniu kanałów korzeni zębowych i komory zęba z zainfekowanej miazgi. W tradycyjnym leczeniu wykorzystuje się specjalną substancję, która niszczy miazgę – żywą część zęba – w celu wynerwienia, dzięki czemu na dalszym etapie czyszczenia kanałów ból nie jest odczuwalny.

Po dokładnym oczyszczeniu i dezynfekcji kanałów wypełnia się pustą przestrzeń materiałem biozgodnym. Jeżeli zabieg endodoncji był już wcześniej wykonywany na tym samym zębie, usuwa się pierwsze wypełnienie, a następnie powtarza się całą procedurę. W celu uchronienia zęba przed rozpadem po leczeniu kanałowym zaleca się założenie tzw. koronek, które chronią przed pękaniem spowodowanym rozległym wierceniem.

Czy i kiedy endodoncja jest konieczna?

Zapewne zastanawiacie się Państwo czy leczenie kanałowe jest konieczne i czy nie można zastąpić go innym zabiegiem. Jeśli w badaniu diagnostycznym okaże się, że doszło do zapalenia miazgi, wtedy oprócz leczenia kanałowego pozostaje nam wyłącznie nieodwracalne wyrwanie chorego zęba – co często wydaje się być szybszym i mniej bolesnym rozwiązaniem. Zabieg ten jednak prowadzi do nieodwracalnych i często niekorzystnych zmian ortodontycznych, które mogą stać się przyczyną licznych dolegliwości, tj. parodontoza. W celu utrzymania równowagi zdrowotnej, po usunięciu zęba zaleca się uzupełnienie braku przez wstawienie implantu – to zaś pociąga za sobą dodatkowe koszty.

Paradontoza, Leczenie paradontozy Warszawa
Zapalenie przyzębia - choroba infekcyjna tkanek przyzębia prowadząca w skrajnych przypadkach do rozchwiania i utraty zębów.

Przyczyną większości przypadków zapalenia przyzębia są bakterie płytki nazębnej i kamienia nazębnego, gromadzące się na powierzchni zębów jako rezultat niedostatecznej higieny przyzębia. Mogą one penetrować w głąb kieszonek dziąsłowych (obszar między brzegiem dziąsła a tkanką zęba) i tworzyć kieszenie patologiczne, a w efekcie – powodować zanik kości i rozchwianie zębów. Pewną rolę odgrywają również mechanizmy immunologiczne gospodarza, a w związku z tym czynniki genetyczne. W przypadku wydolnego systemu immunologicznego danego organizmu ryzyko zapalenia przyzębia jest mniejsze, nawet pomimo ewentualnego przewlekłego zapalenia dziąseł.

Decydującym o wystąpieniu oraz niekiedy determinującym postać zapalenia przyzębia czynnikiem etiologicznym jest obecność i patogenność płytki bakteryjnej

Pierwsze objawy zapalenia przyzębia to obnażanie szyjek zębów przy jednoczesnym zapaleniu dziąseł. Przebieg choroby charakteryzuje się sukcesywną utratą kości wyrostka zębodołowego, a przez to utratą aparatu wieszadłowego zęba. W ostrych stanach zapalnych pojawia się ból i krwawienie dziąseł. Zapalenia przyzębia występują częściej u osób powyżej 35. roku życia oraz u palaczy papierosów.

Leczenie
W łagodnej postaci paradontozy, by zahamować postępowanie choroby, wystarczy systematyczne usuwanie kamienia nazębnego, przestrzeganie higieny jamy ustnej, korekta nieprawidłowo wykonanych wypełnień bądź wykonanie uzupełnień protetycznych jak protezy, mosty, korony w przypadku braków zębowych.
Postać umiarkowana i ciężka oprócz wyżej wymienionych punktów leczenia często wymaga przeprowadzania dodatkowo kiretażu (zabiegu oczyszczania powierzchni korzenia) wraz z uzupełnieniem ubytków kostnych preparatami kościozastępczymi.